Değişen Türkiyenin eşiğinden...
Bembeyaz bir sayfa duruyor önümde. İçine ne koysam onunla şekilleniyor. Ne söylesem, onunla anlam kazanıyor. Her ne kadar içimdeki sözcükler "b(y)itik" ise de son günlerde, çağırıyor beni beyaz sayfa. Önünde çıplak, önünde ma(h)su(n)m, önünde kararsız kalsam da, yazıyorum işte yeninden, düşlerimden arta kal(an)ları. Hayatın amacı nedir? Varoluş nedenim ve amacım var mı? Bana ihtiyacı var mı Dünyanın? Ya Evrenin? Bu hayatı neden seçtim ben? Beyaz sayfa susuyor sorularım karşısında. İçimden gelen cevapları duymak, dinlemek ve var etmek için. Ben ise sadece soruyorum bugün. Cevapları belki başka bir güne, ya da başka bir hayata bırakıyorum sessizliğimde. "Sessizliği dinle" diyor içimdeki Kızılderili, "Çünkü o konuşur ve bilir"...