Kendi kendime

İçimde bir yerde sıkışıp kalmış bir ilham, bir tutku bir heyecan var...ama o kadar derinlerde, o kadar silik, ve o kadar şekilsiz ki...varlığını sadece HİSSETTİRİYOR...bir türlü şekle bürünüp, somutlaşıp çıkamıyor ortaya..sadece, bazen bana bakan insanlar gözlerimin içinde onu görebiliyor ve o ışığa çekiliyorlar..
Ben de aynaya bakıp aynı ışığı görmeye çalışıyorum, ama uzun süre aynaya bakınca yok oluyor insan...
Yeni yılın bu ilk günlerinde şunu düşündüm: Sabah kalkınca, yaşama sevinci, herhangi bir işi zevkle, tutkuyla yapmak için duyulan heyecan, kendini yokoluncaya kadar verecegin bir kayboluş/varoluş yoksa içimde..o zaman yaşamıyorum gerçekte...ölüyüm ben yaşayan...yeniden doğmak için çabalayan...Sürekli ölüp doğuyorum aslında...ama bazen ölü devreler uzun geçiyor...nadasa bırakılan toprakta filizler geç çıkıyor...
oturup beklemekle olmuyor, yoksa oluyor mu? Bilmiyorum...
Kendi kendime yim hayatta,
Kendi kendime konuşuyor,
Kendi kendimi keşfediyorum...
Her geçen gün
Doğmayı beklerken, ölüyorum...

Yorumlar

nilufer dedi ki…
ne diyimki, hissettiğini anlatan Fuli'ye, hissettiğidir yorum asla kabul etmez bu yazılanlar..)
Anladığım bişey varki o da şu; bi şeyleri beklemeye başlamışsam ve bişeyler için çabalıyorsam, onu benden uzaklaştırıyorum, "çabasız farkındalık" krişnamurti soyluyor bunu, bir eylemi "yapmak" deil eylem "ol"mak...şimdi ve burada olmayı beraberinde getiriyor, zihnim sürekli geçmiş ve geleceğe odaklı, şöylesin, böylesin tanımlamaları yapıyor..susmuyor..izliyorum :)
5:32 ÖS
Fuliyama dedi ki…
haklısın Nilü, beklemek çabalamak tıkıyor çoğu zaman olayları...eylem olabilmek, akış olabilmek, AN da olabilmek mesele.. bir şeyi oluşturabilmek, yaratmak dahi ÇABASIZLIK dan geçiyor...
11:19 ÖÖ
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sarı Gagalı Siyah Kuş

Resim
Herşey ne hızlı değişiyor. Artık mevsimler birbirini kovalamıyor. Bir gün sonbaharı bekleyeceğim kimin aklına gelir di? Ve bugün, yılın son ayına yaklaşırken, beklediğim sonbahar az da olsa uğradı bahçeme. Gümbür gümbür bir yağmur ve düştüğü anda toprağa yayılan kokusu ile. Hiç bu kadar kurak olmamıştı İzmir. Bu yüzden çoşku ve aşkla karşılandı. Günlerce yağsın istediğim, içimi sakinleştiren, ve beni kendime döndüren yağmuru izlerken, sarı gagalı siyah bir kuşla göz göze geldik ve bakıştık ansızlıkta. Tüylerinde parlayan yağmur damlaları ve siyahlığın içinde gözalan sapsarı minik gagası ile, bir kaç dakikalığına hareketesiz kaldı ve sonra kendi yoluna doğru adım attı. Ben ise merakla google'a sarıldım ve aradığım kuşun "karatavuk" olduğunu öğrendim.  Memnun oldum tanıştığımıza. Yine karşılaşmak umuduyla....belki başka bir sonbahar yağmurunda...
Devamı

Metaevrene Doğru Son Sürat Giden Bir Dünyaya İtiraflar

Resim
Hellen Keller'in ismini duymuşmuydunuz hiç? Bebekken geçirdiği bir hastalık sonucu kör, sağır ve dilsiz kalan, ama herşeye rağmen bir pedagog olmayı başarmış, o muhteşem kadın. Sadece tenin duyumları ile algılanan ve yaşanan bir hayat. Bazen kendimi buna çok yakın bir varoluşta hissediyorum. Ve şu an içinde yaşadığımız bu dünyada, bu şekilde yaşamak, her gün daha da zor ve acı verici geliyor bana. Her insanın ağır basan bir duyusu var. Kimisi daha görsel, kimisi daha işitsel, kimisi de benim gibi daha dokunsal. Hiçbiri bir diğerinden daha üstün ve özel değil. Peki ne demek dünyayı dokunsal ağırlıklı algılamak ve yaşamak? Bir ortama girdiğinde, o ortamdaki görünen ya da görünmeyen herşeyi ilk önce bedeninde hissetmek demek. Titreşimleri, akımları, mekanın ayak tabanlarının aracılığı ile bedenine dokunuşunu, ve hatta diğer canlıların duygularını ve düşüncelerini bedeninde hissetmek demek. Diğer insanları mimiklerinden, hareketlerinden, duruşlarından algılamak demek. Onlarla iletişime...
Devamı

Karadeniz, Yente Yaylası ve diğerleri...

Resim
Büyülü ve hızlı geçen bir 25 Temmuz'un ardından balayı için seçtiğimiz Karadeniz yaylaları, bize yepyeni bir dünyanın kapılarını açtı...Doğayı ölesiye seven bizler için sanki "Cennet" gezegenine yapılan sonsuz bir yolculuktu Karadeniz yolculuğumuz. O kadar çok güzel "an" vardı ki, aralarından seçip sizlerle paylaşmak biraz zor oldu:) Sevgili Hasan'ın bizim için tasarladığı t-shirtlerimizle yola koyulduk ve ilk durağımız olan Trabzon Teknik Üniversitesinin dinlenme tesislerindeki müthiş bitki örtüsüne hayran kaldık. Bir gece konakladığımız bu bakımlı tesisten ayrılırken, bizleri bekleyen muhteşem doğanın sadece başlangıcını görebilmiştik. Araba kiralayarak ikinci durağımız olan Sümela Manastırına doğru yola koyulduk. Bir süre sonra araba yolu tükendi, biz de eski rahip ve rahibelerin yolundan manastırın kurulu olduğu kayalığa doğru yayan tırmanışa geçtik. Yolda giderken bizi bekleyen sürprizleri de es geçmedik. Kayaların içindeki heybetli man...
Devamı