Fuliyama Dancer

Yakın ve uzak yan yana gelirler bir "an" da kalpleri tek bir dil konuşur.. sessizlik...

Kurulan düşünceler kadar sessiz olabilseydi kalbimiz Beklentisiz bir yaşamın tadına varabilseydi her halimiz Gecenin içinden el sallayarak ayrıldığımız dostlar gibi Huzurla ayrılabilseydik ikimiz "Biz" olmadan "Bir" olabilir miydi benliğimiz?

Sabah uyandığımda, içimden bir ses "git" diyordu..iyi de nereye? Yatağımda dönüp dururken "Karaburun" yankılandı kulaklarımda. Hiçbir kuşku duymadan, dingin bir şekilde hazırlandım benim için bir ilk olacak bu yolculuğa. Hava güneşli idi. Ama güneşin acelesi vardı sanki. Bulutların arasında kah belirip kah yokuluyordu. Yine de mis gibi bir hava beni içine çekiyordu. Domuşların kalktığı Üç Kuyular terminaline geldiğimde gün öğleni geçmişti. Yolun 2,5 saat süreceğini öğrenince içimi bir sevinç kapladı. Ne kadar uzun sürerse o kadar iyiydi, zira benimle gelmek isteyen düşüncelerimi yol boyunca salmak istiyordu benliğim. Bir gezgin kendini terk etmeliydi yola çıkmadan. Teker teker bırakmalıydı onu esir edenleri. Böylece dolmuşun en arka koltuğundan seyre daldım, önüme yeni görüntüler sunan güzelim toprakları. Zeytin ağaçları sımsıkı sarılmıştı onları besleyen karaya. Kır çiçekleri, bir süre önce yağmış yağmurun ayak izlerinden gülümsüyorlardı şimdi. Yanıma aldığım kita...

Transformation comes, like death, in its own time. And, like death, it takes you from one dimension into another .