Tren yolculuğu...
"Doğduğumuz andan ölene kadar hayatımız sürekli bir yolculuktur. Manzara değişir, insanlar değişir, ihtiyaçlar değişir ama tren hep ileri gider. Hayar bir trendir, tren istasyonu değil... Dünya aynı anda hem yaratılmakta hem de yok olmaktadır. Bir vakitler karşılaşmış olduğun insanlar yeniden zuhur edecek, gitmesine göz yumdukların geri dönecektir." demiş P.Coelho son kitabı Elif'te. Hayat denen yolculuktan zevk almak için onun sadece bir yolculuk olduğunu hatırlamamız yeterli belki de. Şu sıralar yeni görevler peşinde koştururken ve zihnim durup kendine odaklanmayı özlerken, bu satırları okumuş olmam kendi hayat trenimin penceresinden farklı gözlerle bakmaya itti beni. Ve yolculuğun sadece kendimden kendime olduğunu hatırlattı bir kez daha.