Kutlama
Havuzun durgun maviliğinde dinleniyor bakışlarım. Bakışlarımı izliyor bedenim. Arılar hafifçe dokunuyor suyun yüzeyine, tıpkı suyun bedenime dokunuşu gibi. Yaslıyorum başımı beni kucaklayan suya ve yavaşca dans ediyorum onunla. Ama aslında kendimle. Yani varoluşun kendisiyle. Sonsuzluğun içine akıyor bedenim her bir kulaçta. Kolarımın ritmi hiç durmadan dönüyör, dönüyor dönüyor, bir derviş gibi suya... Sezen Aksunun "kutlama" parçası beliriyor ansızın kulaklarımda. Kutluyorum yeni başlangıçlarımı. Kutsuyorum bitişlerimi. Kutluyorum yaşamı ve içindekileri. Kutsuyorum ölerken yeniden doğan her bir yanımı. Müzik ve dans alıyor beni içine, "bir" olabilmem için iteklediğim tüm yanlarımla. "Başımı omzuna yaslamaya, hayata yeninden başlamaya, bağında, bahçende, pınarlarında, içimi yıkmaya geliyorum" diyor Sezen. Ve ben, dans ediyorum her nefeste varoluşumla, dans ediyorum her nefesle yaşamın içindeki bin binbirçeşit hallerimle. Ve yaslıyorum başımı...