Fuliyama Dancer

"Then how do you change [the world]?" "By being strong and true."... "The best change you can make is to hold up a mirror so that people can look into it and change themselves. That's the only way a person can be changed.""By looking inside yourself," Zia said. "Even if you have to look into a mirror that's outside yourself to do it.""And you know," Maida added. "That mirror can be a story you hear, or just somebody else's eyes. Anything that reflects back so that you see yourself in it." Charles de Lint (Someplace To Be Flying)

Images, sometimes more than words, can connect people with their unique silence. Here is another beautiful expression from a friend I've just met. Photo: Fernando dos Santos (see link)

You and me Seem at sight so separate But like all appearence, this is an illusion seen by the desperate Cause if you look closer into your mirror You can see me with horror or honor I am just the naked you having nothing but my heart And you are the hidden me under your pompous mask Dressed and undressed, hidden and revealed, full and empty Those are the shifting sides of human cast Who play the game of hide and seek until their mirrors last Photo: Hugo Cardoso

Sevgili Funda'dan az önce öğrendiğim kadarıyla Çin'ce de Fu, iyi talih anlamına geliyormuş. Hehe adlarımızın bu harfle başlaması ne güzel o zaman:) Ben kendi adıma herzaman talihli ve şanslı olduğumu hissetmişimdir. Koruyucu meleklerim de var bundan eminim!!:) Boşuna seçmemişim bu ismi demek!

Bazı günler dolu dolu geçer...bir saniyeden diğerine atlarken başka dünyalara gidiyormuşsun gibi...bu hafta çok tatlı bir yoğunluk var...çok sevdiğim işimi daha da severek yapmamı sağlayan sevgili öğrencilerimle uyum içinde bir "connection" yaşadığım bir hafta. Aynı zamanda hem işi, hem bireysel yaratımları (makale mesela) hem sanatsal aktiviteleri, (Utho Ugi keman resitali, Pasolini film festivali), hem de çok zevkli paylaşımları (sevgili Ersan'la Mega'da yapılan beyin fırtınaları) bir arada yaşıyorum... sevgili Kabile üyelerime bile zaman ayırabildim ya bu yoğunlukta, binbir parçaya bölünmemin dayanılmaz hafifliğini yaşıyorum:)

Sometimes, harmony is submitting to the force within you, this unexpected, spontaneous and free force of life that makes all of us...yes it needs courage and even an ability to love what you fear the most...but the result is always uplifting...that's what I did in my previous post, and I am deeply grateful to all who helped me discover that....

Benimle kendi yanlızlıklarından kaçmak için arkadaşlık kuranlar, sadece kendilerini anlatıp, dinlemesini beceremeyenler, sessizliğin değerini göremeyenler, sadece kendi egolarını, arzularını, beğenilme ve sevilme isteklerini tatmin etmek için beni arayanlar ve soranlar, sadece eylence, şaka, keyif peşinde koşan ve arkadaşlığın bunların peşinde koşanlarla kurulması gerektiğini düşünenler, kendilerinin tüm hallerini (mutlu, mutsuz, sakin, kızgın vs vs) benimle paylaşamayanlar, bana güvenmeyip kendi çıkarları için bana dürüst olmayanlar, benim dürüstlüğümden şüphe duyanlar, beni olduğum gibi kabul edemeyenler, sürekli dedikodu yapanlar, hayatın derinliklerine inmeyi sevmeyenler, sırf konuşmuş olmak için konuşanlar, duygusallığı acizlik ve zayıflık olarak görenler, kafalarında sürekli senaryo kurup, kendilerine bakmak yerine hep başkalarını gözlemleyenler, beni ve başkalarını "idare" ederek kontrol altına sokmaya çalışanlar, her şeyden çabuk sıkılıp daldan dala atlayanlar, benim ...

Eveeet...sonunda epeydir askıya alınmış, bahanesi ne olursa olsun (ki bu seferki bir sergi idi) merakla beklediğimiz, fakültemizin bir araya gelip, kaynatıp, şımarıp, cozuttuğu partilerden birine, Dedektif Clouseau kostümümle teşrif ettim. Sevgili Nazife ve Julide'nin aksine, Fufu ve ben normal kaçacağımız bir paspallıkta idik. Ben kendiminkini örtbas edebilmek için üstüme son anda geçirdiğim pardesüm ile başka bir tiyatro sahnesinin kahramanı oluvermişim de haberim yok:) Renkli bir sergi idi, Çağla'nın küratörlüğünü yaptıgı ve Tiflis'den sanatçıların konuk olduğu bu organizasyon. Martha'nın son andaki sürprizi de cabası:)

Bugün Ömo, Nimo ve Coco ile birlikte yürüyüşe çıktım. Üstte Nimo ve Coco birbirlerine alışıyorlar. Altta ise Ömo Coco'yu zapt etmiş zorla poz verdirtiyor:) Hehe renkli bir pazardı..dünki pembeleştiren güneşin ardından bugün önce kar yağdı(!) sonra da güneş ve yagmur! Zaman kısaldı derken mevsimlerin bir güne sığması da hoş oldu tabi:)

Yorumsuz...

I love Hugo's photos...they reflect perfectly his inner being in which I can see the candor, joyfullness and curiosity of a child, as well as the mature vision of someone who already knew the world and its beauties... Who is Hugo? A dear friend of mine full of artistic spirit whom I met during my one year stay in Holland. Below is an inevitable inspiration coming from heart, motivated by one of his wonderful photos. (To see more of his photos see link) One moment is enough For a child to create the world in her spontaneity full of courage, wisdom and curiosity she knows perfectly how to BE ONE with eternity that is hidden in a single moment and seen by those who can freeze the movement of interminable thoughts To just le t life BE Photo: Hugo Cardoso, Jami Mascid, India, 2006

Sokak fotoğrafı denen şeyin güzelliği, her gün görüp dikkat edemediğimiz hayat malzemesinin içinde gizli bir simetri, hayatın kendiliğinden rastlantısallığı ve bu portrelerde gördüğümüz gibi, her insanın kılık kıyafetinde ve yüzüne vuran ifadede içimize işleyen esrarlı bir insanlık bulabilmesiyle başlıyor. Orhan Pamuk Biz

Kediler de poz verir...

Bahar... kendine dönük gözleri dışarıya çevirten mevsim...renkleri ve güneşi ile bangır bangır bağıran mevsim..kalplerdeki kıpırtıların doğada yankı bulduğu mevsim. Bu mevsimin izleri ruhtan ruha, gözden göze, renkten renge akar..bu akışla bir olmak...gerisi önemli değil... Benim için çok değerli bir insanın çektiği bu güzel pembe güneşler, kendindeki gibi kaçınılmaz olan hayat çoşkusunu anlatıyor bana...ya size? Foto: Hasan Tüzün

Merak etti küçük kız..canı çekti sonsuzluğun tadına bakmak..tam o esnada yakalandı, yiyemeden dona kaldı... Devamı gelecek... Artist: Melanie Delon

Where the sky, sea and land meets Life is born in human form. When the air, water and earth meets Fire flows in human bones. Where the blue reflects the orange Spirit reflects the human form. When everything seem to come to an end Eternity is inscribed on the sand And at this meeting point, Love incarnates in human born. A spontaneous midnight inspiration from one of Hugo Cardoso's beautiful photos...

İçimdeki aşk meğer ölmemiş...sadece kış uykusundaymış...biraz ürkek, biraz çekingen küçük bir çocuğun yaşam aşkı gibi, masal dinledikten sonra uykuya dalmış...her gecenin bir gündüzünde uyanmış, ve yeniden ortaya çıkmış..alışmaya çalışmak zor tabi yeni doğan güne..gözleri kamaşır,etrafi net göremez insan...gözlerimi ovalamaya çalışan ben, uyku mahmurluğumu atmak için yazıyorum işte beni dinleyenlere... Foto: Hasan Tüzün