Fuliyama Dancer

Terkedilmişliğin ortasında, toprak ve su oturdu yanyana. Pileli eteklerini ufka savuran denize bakakaldılar kana kana. Çıpalarını denize bırakan birkaç teknenin zincir sesinde dinlendi ruhları. Dingin suyun yumuşaklığında eridi yorgun ayakları. Uzaktan bakanlar, iskelenin ucunda, sırtları güneşe, gözleri aya dönük iki kadın gördü. Oysa ki iki ruhdaş görünmeyen bir bağla bütünleşmiş, an olmanın tadını çıkarmakta idi. Bir zamanların Mynthos'undan yavaşca kasabaya yöneldiklerinde, cadılık günlerinden kalan bir karakedi takıldı peşlerine. Tanıdık ve yabancı, eski ve yeni, bilinen ve bilinmeyen arasında, 27.günün 27. masasında, daldılar okşadıkları kedi kadar yumuşak bir sohbete. Fincaları kitap oldu, kahverengi resimli. Gelecekleri "an" oldu parlak gülümseyişli. Meraklı gözler yanaştı masalarına, bir "an" da kendilerine düşsün diye. Gözleri ışıl ışıl, kalpleri ateş ateş, anlatıverdiler gördüklerini, arkalarında müteşekkür bakışlar ve balık tutan şaşı kediler bırakma...

Flip Luc Lale Fazla söze gerek yok... Mamaris'teki ruhdaşlarıma yeninden kavuşmak gibisi yok:) Bu güzel fotolar için Luc'e sonsuz teşekkürler!

Dinamik bir şekilde yola koyulduk Bozdağ köyüne geldiğimizde saat 22.00 idi Yüryüşümüz tam 24.00 de başladı Orman ruhlarının en canlı olduğu bir dolunayda zirveye tırmanışımız tam 6 saat sürdü ve bir kısmımız hala uyanık bir kısmımız biraz kestirerek ve biraz da donarak gün doğumunu selamladık dönüş yolunda selamladığımız güneş gülümsetti bizi çıkıştan çok daha zordu inmek yine de azimle bitirdik başladığımız yolu ve sabah 09.00 da köye geri dönebildik... inanılmaz bir deneyim, inanılmaz bir paylaşımdı....

bırak.... özgür... kendini... alıştırdıklarından... alışkanlıklarından... eskisi gibi oynama rolünü... küçücük de olsa bir fark yarat düşüncelerinde... ve izle....

Bir kapıdan diğerine geçerken karşıma çıkan sonsuz şeyden bir tanesi daha... Cezmi Ersöz'den bir alıntı: Kalplerinde aşk işaretiyle doğarlar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar, hayata ve insanlara merhamet duyarlar ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşayamazlar... Aşk işaretiyle doğanlar, yaşarken dünyaya talip olamazlar... Bilirler ki ne isteseler, neyi alsalar, ne kazansalar, aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları, teselli etmez... Gönüllü sürgündür onlar... Gizliden gizliye, hissederler bunu... Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere. Kopup geldikleri ışığa olan inançları ne kadar büyükse, içlerindeki acı o kadar derindir... Bu acı, hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri... Bu acı, hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye var olduklarını... Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden... Yorulur kendi...