Fuliyama Dancer

kendini erteleme hayatı erteleme sevdiğin için bile olsa, yoruluncaya kadar çabalama bırak herşeyi oluruna ve kendi oyununu oyna TEK başına... oynamak istemeyenleri zorlama giden gitsin sen kal BİR başına... ve artık ağlama bak yukarı kendine ve anla...

yolda yürürken en çok nereye bakarsınız? önünüze mi? ben gökyüzüne, ağaçların yapraklarına, ve bazen de beni tepeden gözleyen kara kedilere bakmayı tercih ederim hep:) düşmek pahasına da olsa gördüklerime değer...  canlı logo tasarımı diye buna derim işte!

çağırdım ve geldi ipek tüylü bir kedi hayatımı gözden geçirdiğim bir gecede beni yalnız bırakmayan  yine bir kedi... yaşamak bırakmakla ilgili yaşamı bırakmadan, içindekileri bırakabilmeli seçtiklerine, seçtiklerimize, izin verebilmeli tıpkı bir kedi gibi... varabilmeli bittiği anda herşey herzaman olduğumuz yere sevdiklerimize veda ederken  sımsıkı sarılabilmeli ve bilmeli ki hayat, sarılıp bırakabilmekle ilgili... tıpkı bir kedi gibi..

son zamanlarda sessizleştikçe sessizleşesim sessizlik içinde küçücük bir nokta oluncaya kadar küçülesim ve aynı anda başka bir varoluş biçimine büyüyesim var... çok konuştuğum, farkında olmadan konuştuğum, dinlemeden konuştuğum anlar da var elbet ama bu anların cızırtısı gittikçe uzak, gittikçe belirsiz, ve gittikçe anlamsız... bazen otobüsle eve dönerken içimdeki maymuni konuşmalar, dilini anlamadığım bir gürültüye, ardından, gittikçe uzaklaşan bir yankıya dönüşüyor gelip geçen görüntülere bıraktığımda ise kendimi anlamlar sözcüklerden çıkıp havada uçuşuyor ve sıra sıra heceler, tek başına harflere ve isimsiz seslere dönüşüyor... hayırlısı...