sessizleştikçe...

son zamanlarda
sessizleştikçe sessizleşesim
sessizlik içinde küçücük bir nokta oluncaya kadar küçülesim
ve aynı anda başka bir varoluş biçimine büyüyesim var...
çok konuştuğum, farkında olmadan konuştuğum,
dinlemeden konuştuğum anlar da var elbet
ama bu anların cızırtısı gittikçe uzak, gittikçe belirsiz, ve gittikçe anlamsız...
bazen otobüsle eve dönerken içimdeki maymuni konuşmalar, dilini anlamadığım bir gürültüye, ardından, gittikçe uzaklaşan bir yankıya dönüşüyor
gelip geçen görüntülere bıraktığımda ise kendimi
anlamlar sözcüklerden çıkıp havada uçuşuyor
ve sıra sıra heceler, tek başına harflere ve isimsiz seslere dönüşüyor...

hayırlısı...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sarı Gagalı Siyah Kuş

Fu (Japonca Rüzgar)

Karadeniz, Yente Yaylası ve diğerleri...