Fuliyama Dancer

Ankara'da Kasım ayını yaşamak, sonbaharın renklerini gözlerime çekmek, alışılmadık güneşinde gezip dolaşmak  Anadolu'nun izlerinde... işte bayramın bize hediyesi. Yıllar önce gezdiğim Anadolu Medeniyetleri Müzesini bu kez eşimle yeninden gezmek,  uygarlıklar arasında yolculuk etmek, ilginç isimler öğrenmek... işte "an"a bırakılmış bir güzergahın bize hediyesi. Hititlerin baştanrısı Teşub'un kutsal boğaları "Hurri" ile "Şerri"'nin bende kalan izleri Gündüz ve Gece'nin, İyi ve Kötü'nün temsilleri işte geçmişimizden şimdimize yansıyan kutsallığın izleri...

Günlerin tanıdık gelgitlerine bilindik tepkileri verme  Dur. Gözlemle sadece, sözsüzce. Suskun ve sessiz arasındaki fark olmasını  Bil. Konuşmasan da hiç, gülümse özgürce. Elinden ne gelirse onu yap, ne eksik ne fazla Ve ne yaşarsan yaşa, kendini yargılama. Sadece yaşa ve  Geç. Hayatın senin içinden geçişini  Seç.

Kasım ayının ortasına doğru yol alıyoruz. Bir yöne doğru gittiğimizi zannedip aslında bilmediğimiz bir yönsüzlükte yürüyoruz. İşin hem gizemli ve zevkli kısmı bu. Hem de rahatsızlık verici kısmı, zira minik ama engin zihnimizin birşeyleri "bilmek" için bitmek tükenmeyen bir açlığı var. Bu açlığa rağmen, erken kararmış çivit mavisi ve rüzgarlı bir gökyüzünün altında , cama yansıyan gece lambasının loş ışığında, kendimleyim. Diğer odalardaki arkadaşlar yavaş yavaş çıkıp evlerinin yoluna koyulurken, ben akşamı birkaç dakika daha uzatıp, yaşadığım günün izlerini yavaş yavaş içimdeki sessizliğe dönüştürüyorum. Sonsuz yollarda akıp giden arabaların arasına karışmadan önce, bir karınca gibi ezberlediğim ve benimsediğim yolumdan, şaşma egsersizleri yapmaktayım. Dün öğredim ki karıncalar diğer arkadaşlarının bıraktığı kokuyu izleyerek kilometrelerce yol aşıp yuvalarına yiyecek götürürleşmiş. Onların yol bulma yöntemi koku. Bizimkisi zihin. Belki de, biz de arada yolumuzu başka duyula...

Doğa yine çağırdı bizi, ve biz de tabi ki gittik:) Sonbahar'ın yaz güneşi ve eşsiz renkleri eşliğinde, bir tırmandık, bir indik:)