Fuliyama Dancer

2 iken 3 oldu evimizin koruyucuları, baş tacı misafirleri, çocukları, Zümrüt, Gece ve Sakız hepsi ayrı bir tip, hepsi ayrı bir hikaye....

Epeydir içimde garip hisler var. İşimden ayrılmayı düşünmeye başladığımdan beri sanki herşeyi eskisine göre daha az ciddiye alıyorum. Hayatı dolu dolu, stressiz, bir oyun olduğunu unutmadan yaşamak isteği günbegün artıyor...Ne olursa olsun, ne olacaksa olsun, artık sadece an var benim için. Bazen bir hüzün basıyor, eski "ben" alışamıyor belli ki yeni "ben"e. Bazen bir huzur doluyor içime ve dinginliğin içine davet ediyor beni. Doğa çağırdıkça gidiyorum ve beni kucaklamasına izin veriyorum. İçimde görmem gereken ne çok şey var...yoga ve doğa, zamanı gelince gösteriyorlar bana, hep aynı sabır ve şefkatle. Ne olursa olsun sadece izlememi söylüyorlar ve ben biliyorum ki onlar vastısıyla konuşan benim aslında...ben ve o...

Gelen giden emailler, aniden beliriveren istekler, ansızın geliveren misafirler arasında yapmam gerekenler ve daha niceleri ile uğraşırken, bir mesai gününün daha sonuna yaklaşıyorum. Ki yoga dersimde tüm bunları unutup kendime geri döneyim. Hayat böyle bir denge işte:)