Bresson sergisinden bir alıntı

Geçen hafta İstanbul'daydım. Picasso ve Bresson sergilerini gezdim. Bresson'un ilgimi çeken ve bir söyleşide söylediklerini, sizinle de paylaşmak istedim...

Portre çekerken aradığım bir hikaye değildir...
bir anlık bile olsa...
kişinin içindeki sessizliktir.
Hoşuma giden, beni heyecanlandıran bu.
Önünde diz çökmüşüm,
ikimiz de sessiziz...
bazen gözlerimizi kırpıyoruz...
ama çok değil...
tam bir sessizlik...

Belirli bir kuralı yok...
yanlızca algılamaya açık olmalısınız...
İnsanları izlemeye bayılıyorum,
çok yakın bir ilişki...
yırtıcı kuşlar gibiyiz,
ama ip üstündeyiz aynı zamanda.

Birisiyle tanıştığınızda aklınızda hep bir önyargı vardır.
Ama bunu silmek ve izlemek daha iyidir.
Zamanla başta farketmediğiniz bir yanını görebilirsiniz...
Genelde ilk izlenimlerde doğruluk payı vardır...

Vizörden herkesi çıplak olarak görürsünüz
Fiziksel olarak değil tabi...

Sevgili Işık'a sevgimle...