Yeni bir pencere

Yepyeni bir pencereden tekrar merhaba yaşama. Yıllarca baktığım manzara birden değişti, artık deniz oldu, hep istediğim gibi oldu..maviliklerde kaybolmayı özlediğimi unuttuğum anda oldu...

İzmir'deki yeni penceremden artık gün batıran mavi bir ufka bakıyorum. İçimde bir özgürlük rüzgarı, yenilerin heyecanı, sözlere sığmayan bir titreşim ile yeni bir hayata adım atıyorum....

6. kattan aşağıya baktığımda, ışıklar geçiyor ve aydınlanan gölgeler, insana dönüşüyor.

Bu kenti sevdim. İnsanları doğal, ve en önemlisi de gülmesini biliyor. Yüzleri hep aydınlık, denizden mi, havadan mı, yoksa coğrafyadan mı, bilmiyorum. Ama çöl insanının içine kapanıklığı ve sessizliği yok burada. Onun yerine, cıvıl cıvıl, sabırsız, belki biraz kendini beğenmiş ve belki de kendini sevebildiği için içtenlikle gülen insanlar var. Ben onların arasında, köklerimin ruhunu taşıyan sessiz ve dingin halimle farklı kalsam da, yine de beni sıcaklıkla karşılayan bu şehirde, farklı bir huzur buluyorum gizlice...