Kendini...
Dikey ve yatayın uzamında
Canlı ve ölünün
Eski ve yeninin
Sonlu ve sonsuzun
Sürekli yer değiştirdiği topraklarda
Buldu kendini...
Ne özlem, ne yalnızlık,
Ne acı, ne de korkuydu artık...
Eski bir taş evin çatısından
Sonsuzluğa savrulan kuzgun kadar
Hür
Camı olmayan dev oyukların
Yıldızlara kavuşumu kadar
Dolaysız
Toprakla suyun
Ağaçla göğün
Rüzgarla kuşun
Hep yanyana oluşu gibi
Bütün...
17.05.2008, Efes
İonya
Yorumlar