Fuliyama Dancer

There were sages who spent their entire life searching for an asnwer that did not exist, but who were not tempted to invent an answer when they realised there was none. Instead, they carried on humbly inhabiting a Universe they would never understand. The only way they could truly participate was by following their own desires, their own dreams, because that's how man becomes an instrument of God. Paulo Coelho, Brida.

Kişi ancak bilmiyorsa öğretebilir, gerçekten bilen öğretemez. Anladığımız şeyi, gerçekten bizim olanı bir başkasına aktaramayız. Dreamer, Tanrılar Okulu

Sevgili Gürko'ya, bu güzel kareler için ve bize kutsal dağlarda eşlik ettiği için sonsuz teşekkürler...

Gün batımında Hafif bir hüzün esti penceremden içeri. Pervazdaki çiçeklerin kokusuna karıştı Yanlızlığımın düşünceleri. Umursamazca gökkuşağını örmeye devam etti  Bedenimin yorgun elleri. Evde bekleyen ben, bir bekleyensiz yaşama doğru Bir sıra daha ördüm hiç bitmeyen örgümden. Ve bildim ki, Herşeyin bir zamanı vardı. Örmek zamanı, sökmek zamanı, Yaşam, bu ikisi arasında ki "an" dı... Doğrulmak zamanı...hemde ölmek... Bulmak zamanı...hemde kaybetmek.. Öldürmek zamanı...hemde iyileştirmek.. Korumak zamanı...hemde bırakmak.. Sökmek zamanı...hemde dikmek.. Susmak zamanı...hemde konuşmak.. Sevmek zamanı...hemde nefret... Savaş zamanı...hemde barış... P. Coelho

biçimsiz bir hal halsiz bir bakış bakışsız bir biliş bilmek son değil sadece bir başlangıç hangi 23 nisan yağmursuz geçmiş ki hangi boşluk doldurulmuş ki hangi çocuk unutmuş ki  kim olduğunu....

Zamanın bir sonu var mı? İnanmak istemediğimiz bir yanılsama gibi Hem  bekleyip hem kaçtığımız Bitişlerin ardındaki an mı? Yoksa göremediğimiz karanlık gibi Yokluğuyla var olan bir yaşam mı? Ya da bildiğimiz ama unuttuğumuz bir anlam? Son bir başlangıç değil de, her an "var" olan mı? Nefesin içindeki ölüm, sözün içindeki sessizlik,  Özün içindeki biliş gibi, yoktan var olan Göz açıp kaparken ki o minik an mı? son/suz

Dün güzel etkileyici bir film izledim. The Reader. Herşeye kendi kısıtlı penceremizden bakmaya alışmış bizler için, yargılarımıza, "iyi"/"kötü" ikilemlerimize, ve hukuk anlayışımıza yeniden, başka gözlerle bakmamızı sağladı bu film bence. Hitler dönemimin bilindik karanlığına bakarken, dünya içindeki oyunların hep aynı kalıp, sadece oyuncularının yer değiştirdiğini hatırlattı... Affetmek, Aşk ve Ölüm üzerine, beni sessiz bırakan bir film...

Manchester dönüşü beni güneş bekler zannederken bir de baktım burada sular seller:) Böylelikle yanımda getirdiğim kareler oldu güneşli pazartesiler...