Zümrüt&Gece




Zümrüt ve Gece, evimizin koruyucu melekleri, birbirini seven iki zıt kişilik, hem yumuşak, hem gizemli iki "aşk"...

Yorumlar

c'est l'heure du the ! ^^ dedi ki…
Miaouuuuuuu !
Hey, sizin oradan görüntü güzel imis ! Tren mi geçiyor, yol'mu ? Ne güzel günes de varmis... Burada automne yagmurlari basladi, artik bitmez... ama en önemlisi : kedilerin bakislari müthis ! öptüm hepinizi miaouuu ! -^^-
7:04 ÖS
Fuliyama dedi ki…
Evimiz dağların önünden geçen bir otoyola bakıyor:)
Burası hala sıcak, neyseki bizim tepe esiyor akşamları..
Biz de seni öptük kara kedilerin en pufu:) KOCAMAN!
8:16 ÖS
Münire dedi ki…
ne güzel BİR olabilmişler,tüm farklılıklarına rağmen...budur diyor kediler gerçek aşk,göründe ibret alın:)
10:17 ÖS
Sazan dedi ki…
Öpüyorum ikisini de...
9:51 ÖS
Brajeshwari dedi ki…
çok güzeller ikisi de... Korusun sizi, top top etsin güzel enerjinizi...
11:46 ÖS
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sarı Gagalı Siyah Kuş

Resim
Herşey ne hızlı değişiyor. Artık mevsimler birbirini kovalamıyor. Bir gün sonbaharı bekleyeceğim kimin aklına gelir di? Ve bugün, yılın son ayına yaklaşırken, beklediğim sonbahar az da olsa uğradı bahçeme. Gümbür gümbür bir yağmur ve düştüğü anda toprağa yayılan kokusu ile. Hiç bu kadar kurak olmamıştı İzmir. Bu yüzden çoşku ve aşkla karşılandı. Günlerce yağsın istediğim, içimi sakinleştiren, ve beni kendime döndüren yağmuru izlerken, sarı gagalı siyah bir kuşla göz göze geldik ve bakıştık ansızlıkta. Tüylerinde parlayan yağmur damlaları ve siyahlığın içinde gözalan sapsarı minik gagası ile, bir kaç dakikalığına hareketesiz kaldı ve sonra kendi yoluna doğru adım attı. Ben ise merakla google'a sarıldım ve aradığım kuşun "karatavuk" olduğunu öğrendim.  Memnun oldum tanıştığımıza. Yine karşılaşmak umuduyla....belki başka bir sonbahar yağmurunda...
Devamı

Bensizliğe

Resim
Gece 12.11 olmadan, yatağımda uykuya geçerken anlamlandıramadığım hisler ve ürpertiler sardı içimi...sanki birisi kafamı okuşuyor, düşüncelerim uyuşuyordu...her zamanki gibi korkusuz olamadım ve ışığı yakıp hislerden kurtulmaya çalıştım...sonra derin bir uyuya dalmışım..sabah uyandığımda başucu lambam hala yanıyordu...korkularımın üstüne bu sefer de gidememiştim... kendimi olanlara bu sefer de bırakamamıştım ..neden korkuyordum bu kadar...korkunun kaynağı neydi...neye güvenmiyordum..yok olmak mı rahatsız ediyordu beni? Cevap olabilecek bir alıntı karşıladı beni sabah maillerimde... We are afraid to die. To end the fear of death we must come into contact with death, not with the image which thought has created about death, but we must actually feel the state. Otherwise there is no end to fear, because the word death creates fear, and we don't even want to talk about it. Being healthy, normal, with the capacity to reason clearly, to think objectively, to observe, is it possible for u...
Devamı

Sevgi

Masamın başına oturmuş yazmam gereken makaleye baktım...Philip Glass kulağımı yumuşak bir rüzgar gibi okşarken, başımı bir "an" yana çevirip gözüme ilişen kitabı aldım, hiç duraksamadan gözlerimi kapayıp "öylesine" açtım..karşıma çıkan ilk satırlar, bugün penceremden bakanlar için... "Sevgi" diye devam etti Serena, "insanlar arasındaki en güçlü bağdır. Ama sevginin tam olarak yeşermesi için, daima ayrılık olmalıdır". "Sevginin görevi, bizi ayrılık aleminin ötesine geçirmektir. Buradaki mutlulukla hiçbir ilgisi yoktur." Muriel Maufroy- Mevlana'nın Kızı
Devamı