Yatmadan...

Bedenimin altında yatan katmansız şeyin dışavurumu,

tasvirsiz bir andan başkası değildi.

Eskisi gibi sözlükleri ard arda sıralamamak, 

tek bir sözcükle herşeyi anlatabilmekti.

Tıpkı "insan" gibi,

yani anda varolan katmansız şeyin dış kabuğu gibi,

Tek bir söz

Tek bir ses

Tek bir renk

bütünü barındırmaya yeterdi.