Bazı şeyler biter. Bitmesi hayatın akışıdır. Ama bizler çoğu zaman bir alışkanlığın esiri olur ve içimizde çoktan bitmiş olan şeyleri, sanki hiç bitmemiş, sonlanmamış muamelesi yapmaya pek hevesli oluruz. İlişkiler buna güzel bir örnektir. Bazılarının bitmesi gerekir. Yeni kapıların açılması, yeni bir doğuşun var olabilmesi için. Biterken izin vermek gerekir, hoyratca sarılmak yerine. Sevgiyle ve anlayışla bırakabilmek gerekir biten ve giden şeyleri..gitmesine izin vermek..sevgidir çoğu zaman...
Hayatımdan gidenlere ve hayatlarından gittiklerime, koca bir teşekkür, doğru zamanda ve mekanda hayatımda bulundukları ve içsel yolculuğumda bana ışık tutukları için....
Hayatımdan gidenlere ve hayatlarından gittiklerime, koca bir teşekkür, doğru zamanda ve mekanda hayatımda bulundukları ve içsel yolculuğumda bana ışık tutukları için....
Yorumlar
"...kaybetmiş olduklarıma hiç üzülmüyorum benden başkası sahip olamaz onlara."
ondan beri, kimsenin bir yere gitmedigine inaniyorum.
:)
nilufer
Bazı seyler sadece teorik acıdan var oluyor. Yani bir seyi teorik olarak anlamak ve onu deneyimlemek arasında fark olabiliyor.Bu yüzden kitaplarda okudugumuz bazı söylemler birsey ifade etmiyor bana ve onların dilinden konusmak da icimden gelmiyor. Hayatıma girenlerden cok cıkanlara yer verdim bu yazıda. Çıkmasına izin vermeyi sectigim icin...
sevgiyle
Bir seyin bitişi ile onu "kaybetmek" (ki böyle bir şey olduuna ben de inanmiyorum) aynı sey diil elbet. Kimse bir yere gitmiyor içimizde, sadece yerleri degisiyor:)
nilufer
Haklısın, ayrılık yok özde..ama şu da bir gerçek ki biz ayrılık illuzyonunu oynamayı kabul etmiş varlıklarız:) Bu durumda ayrılığı hissetmemiz normal, gerçek olsun ya da olmasın:)
ayrılık yok..ama ayrılık oyunu var
kisses from the playground
sevgimle..
nilufer