Herşey ne hızlı değişiyor. Artık mevsimler birbirini kovalamıyor. Bir gün sonbaharı bekleyeceğim kimin aklına gelir di? Ve bugün, yılın son ayına yaklaşırken, beklediğim sonbahar az da olsa uğradı bahçeme. Gümbür gümbür bir yağmur ve düştüğü anda toprağa yayılan kokusu ile. Hiç bu kadar kurak olmamıştı İzmir. Bu yüzden çoşku ve aşkla karşılandı. Günlerce yağsın istediğim, içimi sakinleştiren, ve beni kendime döndüren yağmuru izlerken, sarı gagalı siyah bir kuşla göz göze geldik ve bakıştık ansızlıkta. Tüylerinde parlayan yağmur damlaları ve siyahlığın içinde gözalan sapsarı minik gagası ile, bir kaç dakikalığına hareketesiz kaldı ve sonra kendi yoluna doğru adım attı. Ben ise merakla google'a sarıldım ve aradığım kuşun "karatavuk" olduğunu öğrendim. Memnun oldum tanıştığımıza. Yine karşılaşmak umuduyla....belki başka bir sonbahar yağmurunda...
Her önün bir arkası vardır. Evimin arka penceresi ise binaların arasına sıkışmış "Susuz Dede" parkı denilen minik bir tepeye bakıyor. Oturduğum mahallenin, yani Göztepe'nin adının "Göz"gibi yuvarlak olan bu tepeden geldiği söyleniyor. Rumların zamanında ise bu tepenin adı "Ayos Agapi", yani sevgililer tepesi olarak anılmaktaymış. Şimdi "Susuz Dede"olarak anılmasının nedenine gelince, burada susuzluktan ölen bir ermişin yatır mezarının bulunduğu rivayet ediliyor. Cuma günleri insanlar buraya adak adamak için geliyorlar. Tepenin yan tarafı ise eskiden taş ocağı olup, içinde pek çok mağara barındırıyor. Ney yazık ki, park biraz bakımsız bırakılmış ama yine de Ankara'nın bol yeşiline alışmış biri için buraya denk düşmem büyük şans:)
Yorumlar