Uzak diyarlardan masallar getirir rüzgar. Hiç tanımadığın, bilmediğin insanlara dokunup gelmiştir buraya. Onların tenlerini bana aktarır adeta. Yüzlerini hiç görmesem de, isimlerini hiç bilmesem de, benden önce onlara dokunmuştur. Benden sonra, başkalarına. Belki de bu yüzden çok severim rüzgarı. Varoluşla bağımı tensel olarak koruduğu için. Yine de, sadece tenime değil, tüm duyularıma dokunur rüzgar. Hiç göremeyeceğim diyarlardan kokular getirir bana. Hafızamda görüntüye dönüşen anıları canlandırır bir dokunuşla. Bir de sesi vardır ki, tüm mırıldanmaları, haykırışları, kahkahaları ve kimsenin duymadığı o sonsuz iç sesleri; yani var oluşun yaratımda olduğu tüm o anları, içinde biriktirip fısıldar tüm dünyaya. Tam bir gezgindir rüzgar. Heybesinde hep bir önce geçtiği yerlerin hediyelerini barındıran. Gördüklerini, duyduklarını, kokladıklarını, tattıklarını ve tüm bildiklerini başka
Yorumlar
Gemilere göz kırparken, onları kendinden uzak tutmasını bilir...
Kimse yaşamaz fenerin içinde, çünkü o denizin kalbi, yaşamın ritmidir.. gibi gözükse de içinde kırgın ve küskün bir yürek atar.
Kendi ışığını göremese de, bir ışık olduğunu ona yak(ın)laşamayanlardan bilir...
Kırgın ve küskün bir yürektir deniz fenerleri.. Hala sevgisini kaybetmemiş uzak bir yürek.. Işığını ve sıcaklığını vermekten vazgeçmemiş orda olduğu hep bilinen bir yürek...