Herşeyin zamanı...

Gün batımında

Hafif bir hüzün esti penceremden içeri.

Pervazdaki çiçeklerin kokusuna karıştı

Yanlızlığımın düşünceleri.

Umursamazca gökkuşağını örmeye devam etti 

Bedenimin yorgun elleri.

Evde bekleyen ben, bir bekleyensiz yaşama doğru

Bir sıra daha ördüm hiç bitmeyen örgümden.

Ve bildim ki,

Herşeyin bir zamanı vardı.

Örmek zamanı, sökmek zamanı,

Yaşam, bu ikisi arasında ki "an" dı...

Doğrulmak zamanı...hemde ölmek...

Bulmak zamanı...hemde kaybetmek..

Öldürmek zamanı...hemde iyileştirmek..

Korumak zamanı...hemde bırakmak..

Sökmek zamanı...hemde dikmek..

Susmak zamanı...hemde konuşmak..

Sevmek zamanı...hemde nefret...

Savaş zamanı...hemde barış...

P. Coelho