Herşey ne hızlı değişiyor. Artık mevsimler birbirini kovalamıyor. Bir gün sonbaharı bekleyeceğim kimin aklına gelir di? Ve bugün, yılın son ayına yaklaşırken, beklediğim sonbahar az da olsa uğradı bahçeme. Gümbür gümbür bir yağmur ve düştüğü anda toprağa yayılan kokusu ile. Hiç bu kadar kurak olmamıştı İzmir. Bu yüzden çoşku ve aşkla karşılandı. Günlerce yağsın istediğim, içimi sakinleştiren, ve beni kendime döndüren yağmuru izlerken, sarı gagalı siyah bir kuşla göz göze geldik ve bakıştık ansızlıkta. Tüylerinde parlayan yağmur damlaları ve siyahlığın içinde gözalan sapsarı minik gagası ile, bir kaç dakikalığına hareketesiz kaldı ve sonra kendi yoluna doğru adım attı. Ben ise merakla google'a sarıldım ve aradığım kuşun "karatavuk" olduğunu öğrendim. Memnun oldum tanıştığımıza. Yine karşılaşmak umuduyla....belki başka bir sonbahar yağmurunda...
Yıllardır uğramadığım bir kent Antalya. Bu sefer bambaşka gözlerle bakabilme fırsatı verdi bu kente, katıldığımız Antalya Fuarı. Kale içinde kaldığımız için geçmişe bir yolculuk yaptık bir nevi. Fuar alanı ise yeşil bir parkın ortasındaki sürprizlerle dolu bir mekandı. Özellikle de kimin yaptığı bilinmeyen ve film festivaline öykünen muhteşem metalik heykellere bayıldım. Hızlı geçen bir yolculuğun ardından işte gözüme takılanlar:)
Yorumlar
Şu ortadaki kara böcüğü nerden buldun ? Keyiften papileri açmış.. masaj masaj durumunda.
Babannemle benimde bir tane vardı bunlardan. Kadife idi ismi.
Bir de fransızcada hem kusursuz insan olmaz hem de siyah kedi yoktur anlamına gelen bir atasözü diyorki;
Tamamen siyah kedi yoktur.
Evet ararsan o siyah tüylerin arasında bir kaç tane beyaz oluyor..
Papi, papi
Kara böcüğü ben bulmadım o beni buldu:) Nereye gitsem zaten hep beni bulurlar:) Kara kedişlere ayrı bir tutkum var eskilerden cadılık zamanlarından olsa gerek:)
Sessizliğime sabrettiğin için teşekkürler. Az kaldı geri döneceğim...