Evimizin pufları:)






2 iken 3 oldu evimizin koruyucuları, baş tacı misafirleri, çocukları, Zümrüt, Gece ve Sakız hepsi ayrı bir tip, hepsi ayrı bir hikaye....

Yorumlar

Yazmak Keyiftir dedi ki…
Sevgili Bibu !

Kareye aldığın kedi halleri öyle güzel ki sanki derin derin düşünüyorlar.., insanlar gibi..
Ellerine ruhuna sağlık.
Yalnız bunlar hem puf hem de köşe yastığı niyetine.., Sakız ın renkleri ve kendi de çok güzel.
Sana huzur dolu.., dingin bir pazar akşamüstüsü dileklerim ve sevgilerim ile..,
5:37 ÖS
Fuliyama dedi ki…
Teşekkürler can Bibum!
Kedilerden öğrenecek daha ne çok şeyimiz var! Maaile sevgimizi yolluyoruz sana! İyi pazarlar!
7:10 ÖS
Adsız dedi ki…
Karakedilerim olmuştur hep, evde değil ama. Dışarıda. Ve ben onları hep uğurlu saymışımdır. Evde hayvan besleyemiyorum artık. Bir kaç köpek dostumuz yaşam seyirlerini bizimle tamamladıktan sorna artık vazgeçtim. Ama karakedileri gördüğüm yerde bir selam çakıyorum kendilerine. Bana hep uğur getirdiler diye...Ama hepsi ayrı güzeller. Hallerini çok çizesim ve boyayasım var...
Sevgiyle,
Petek
5:48 ÖS
Fuliyama dedi ki…
Sevgili Ebruli kedi,
Ben de seninle aynı şeyleri hissediyorum. Özellikle de kara kedilere bir çekimim var benim de. Bizim fotoğrafta gördüğün "kedilerimiz" bizim değil aslında:) onlar kendilerinin(her kedi biraz öyle sanırsam...). Bahçede ve balkonda besliyoruz onları, kucak açıp sevgimizi veriyoruz ama onlar gitmekte özgür, bizi sevip sevmemekte özgür...bence hayvanlarla bu şekilde haşır neşir olmalıyız. Uzun yıllar hertürlü hayvanı (kedi, köpek, kuş, balık) evde beslemiş biri olarak, en doğrusu budur diye düşünüyorum. Bağla(n)madan, bağ kurabilmek, hayvanları bize öğretisi bu belki de...

Resimlerini merak ettim çok:)


Seviyle...
5:56 ÖS
c'est l'heure du the ! ^^ dedi ki…
miaouuuu ! miyavvvv ! Ils sont chouettes, tes chats, kedi noir !!
:-)
12:57 ÖS
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sarı Gagalı Siyah Kuş

Resim
Herşey ne hızlı değişiyor. Artık mevsimler birbirini kovalamıyor. Bir gün sonbaharı bekleyeceğim kimin aklına gelir di? Ve bugün, yılın son ayına yaklaşırken, beklediğim sonbahar az da olsa uğradı bahçeme. Gümbür gümbür bir yağmur ve düştüğü anda toprağa yayılan kokusu ile. Hiç bu kadar kurak olmamıştı İzmir. Bu yüzden çoşku ve aşkla karşılandı. Günlerce yağsın istediğim, içimi sakinleştiren, ve beni kendime döndüren yağmuru izlerken, sarı gagalı siyah bir kuşla göz göze geldik ve bakıştık ansızlıkta. Tüylerinde parlayan yağmur damlaları ve siyahlığın içinde gözalan sapsarı minik gagası ile, bir kaç dakikalığına hareketesiz kaldı ve sonra kendi yoluna doğru adım attı. Ben ise merakla google'a sarıldım ve aradığım kuşun "karatavuk" olduğunu öğrendim.  Memnun oldum tanıştığımıza. Yine karşılaşmak umuduyla....belki başka bir sonbahar yağmurunda...
Devamı

Bensizliğe

Resim
Gece 12.11 olmadan, yatağımda uykuya geçerken anlamlandıramadığım hisler ve ürpertiler sardı içimi...sanki birisi kafamı okuşuyor, düşüncelerim uyuşuyordu...her zamanki gibi korkusuz olamadım ve ışığı yakıp hislerden kurtulmaya çalıştım...sonra derin bir uyuya dalmışım..sabah uyandığımda başucu lambam hala yanıyordu...korkularımın üstüne bu sefer de gidememiştim... kendimi olanlara bu sefer de bırakamamıştım ..neden korkuyordum bu kadar...korkunun kaynağı neydi...neye güvenmiyordum..yok olmak mı rahatsız ediyordu beni? Cevap olabilecek bir alıntı karşıladı beni sabah maillerimde... We are afraid to die. To end the fear of death we must come into contact with death, not with the image which thought has created about death, but we must actually feel the state. Otherwise there is no end to fear, because the word death creates fear, and we don't even want to talk about it. Being healthy, normal, with the capacity to reason clearly, to think objectively, to observe, is it possible for u...
Devamı

Ötesi

Resim
  Öteden beri, en azından çocukluğumdan beri, bu yaşamda deneyimlediklerimin ötesinde bişeylerin olduğu hissi ile, var oldum. Hiçbir şey göründüğü gibi değildi. Hep daha derinde, daha ötede, bir şeyler vardı. O şeylere ulaşma tutkusuyla hareket ettim çoğu zaman. Görünen ve bilinenle değil, görünmeyen ve bilinmeyenle muhabbet etmek içindi, yoldaki her adımım. Görünen ve bilinen sadece birer kılıftan ibaretti. Ötesi ise, asıl olan. Kolay değildi asıl olanla karşılaşmak. Korkutucuydu çoğu zaman. Bazense, büyüleyici. Ama en zoru da, onu görsen bile, algılayamama riskini taşımandı. İşte tam da bu noktada, algılayabilmenin sırrı gizliydi. Anlayabilmenin sırrı: Değişim. Zihninin eskiye ölüp, yeniye doğması. Tutunduklarını, alıştıklarını, bildiklerini bırakıp, bilinmeyene alan açabilmesi. İşte bu yüzden, her gün, merakla ve şefkatle oturmaya gayret ediyorum. Zihnimin derinlerine. Kalbimin içine. İçimdeki ötesi ve ötekinin barındığı yere. Görünür olan, bir ipucu vermeye devam ederken bakana...
Devamı